Κάθε πόλη, μικρή-μεσαία ή μεγάλη και κάθε δήμος, κάθε πρώην κοινότητα και - τώρα λόγω αναβάθμισης - δημοτικό διαμέρισμα, κάθε χωριό και χωριουδάκι, κάθε σύλλογος και πολιτιστικό-πνευματικό κέντρο, κάθε «επαγγελματίας πρόεδρος» συλλόγου-ομίλου και συνδέσμου (σ.σ. τελευταία συνηθίζεται και το «καλλιτεχνικός διευθυντής», για να μαθαίνετε), κάθε δήμαρχος και αντιδήμαρχος με ή χωρίς Δ.Ε.Π.Α. (Δημοτική Εταιρεία Πολιτιστικής Ανάπτυξης) και κάθε είδους σχετικοί ή κάποιοι που νομίζουν ή / και θέλουν ή και πρέπει να είναι σχετικοί, αλλά κυρίως άσχετοι (συμπεριλαμβάνονται και όλοι οι παραπάνω) βάλθηκαν τελευταία να μας «εκπολιτίσουν», να μας δείξουν τι είναι πολιτισμός, να μας αποδείξουν ότι κάνουν «καλύτερο» πολιτισμό από τους διπλανούς τους, να μας βομβαρδίσουν πολιτισμικά. Τα ερωτήματα που τίθενται, είναι:
- γιατί ανακάλυψαν σήμερα όλοι αυτοί τον πολιτισμό;
- τι εννοούν με τον όρο – «μαϊντανό»: πολιτισμός;
- με τι σκεπτικό και ποιο προγραμματισμό κάνουν αυτές τις εκδηλώσεις – που τις ονομάζουν πολιτισμό;
- πως αντιλαμβάνονται την προσφορά τους, στον πολιτισμό, μέσω των εκδηλώσεων που διοργανώνουν;
- ποια τα αποτελέσματα και τα οφέλη μετά το τέλος των εκδηλώσεων αυτών;
Η όλη κατάσταση θυμίζει έντονα το κλασσικό: «άρτος και θεάματα».
Εδώ σε μεγάλη μερίδα κόσμου ίσα που βγαίνει «ο άρτος» τα – αμφιβόλου ποιότητας – «θεάματα», μας μάραναν;
Φοβάμαι ότι όλες αυτές οι εκδηλώσεις «πολιτισμού» με τον τρόπο που λειτουργούν οι σχεδιαστές τους – και αναφέρομαι κυρίως στα πολιτικά πρόσωπα – διακατέχονται από την αγωνία της τελευταίας στιγμής για κάλυψη εορταστικών κυρίως εκδηλώσεων που δεν έχουν καμία σχέση, τις περισσότερες φορές, με τον Πολιτισμό, αφού δεν έχουμε καταλήξει ως πόλη ή ως Δ.Ε.Π.Α. τι ακριβώς εννοούμε ως πολιτιστική ταυτότητα για την πόλη μας, τι επιδιώκουμε μέσα απ’ αυτήν και ποιους στόχους έχουμε.
Για την ανάπτυξη πολιτιστικού σχεδιασμού απαιτούνται ειδικές γνώσεις από εξειδικευμένους ανθρώπους και εμπειρία των μεθόδων και του τρόπου βάσει του οποίου επιτυγχάνεται η πολιτιστική ανάπτυξη.
Δεν έχει γίνει κατανοητό από τους διοικούντες ότι η ουσιαστική, αναγκαία και μακροπρόθεσμη πολιτιστική ανάπτυξη περνάει μέσα από τα στάδια:
Α. της ανάλυσης των πραγματικών δεδομένων της πόλης (ιστορικά - γεωλογικά - γεωγραφικά στοιχεία, ανάλυση πληθυσμού).
Β. του προσδιορισμού των ομάδων στόχου στις οποίες απευθυνόμαστε και των στόχων (σε ποιους θέλουμε ν΄ απευθυνθούμε και για ποιο λόγο, προτεραιότητες).
Γ. της μεθοδολογίας (είδη εκδηλώσεων, χώροι – χρόνος εκδηλώσεων, ομάδες εργασίας, χρονοδιάγραμμα, ρόλοι, δεσμεύσεις).
Δ. της αναζήτησης οικονομικών πόρων (προϋπολογισμός, χορηγίες, υπάρχον κεφάλαιο, υλικοτεχνική υποδομή).
Και εν τέλει της αξιολόγησης (εφαρμογής, αποτελέσματος).
